“प्रेम चाँदने – एक भावनात्मक मराठी कविता”

प्रेम चाँदने

📖 प्रस्तावना :

                             प्रेम म्हणजे नुसतीच रसरशीत भावना नाही, तर त्यात विरहाचं, वेदनेचं आणि नशिबाच्या कठोर वास्तवाचंही स्थान असतं. ही कविता त्या विरहाच्या एका टप्प्याचं प्रतिबिंब आहे – जिथे प्रेमाच्या रोपट्याला पाणी मिळालं नाही, आणि चंद्राच्या स्वप्नांना प्रत्यक्षात उजेड मिळाला नाही. ही कविता एक भावनिक जाणीव आहे, जिथे मनुष्य प्रेमाच्या शोधात नशिबाशी झगडतो.

 
प्रेम चाँदने, "प्रेम, विरह आणि नशिबाच्या ताटातूटीतून उमटलेली भावनात्मक मराठी कविता"
प्रेम चाँदने 

 

तळलेल्या उन्हात चमकत होतो
 
गर्द छायेत गजबजत होतो
 
गजक्या प्रेमात विरहत होतो
 
जीवनाच्या अंताची रेषा मोजत होतो
 
दिसले प्रेमाचे कोवळे  रोपटे
 
परंतु दिसला तिथेच वाळवंटाचा जुगार
 
का म्हणुनी आले नशिबी जगणे
 
मोजता आली नाही प्रेमाची रेषा
 
हसलेली मुद्रा प्रेमाचा गुलाम बनवत होती
 
फक्त ते कोरडेच उपभोगने पदरी आले होते
 
प्रेमाचे चाँदने बघायचे होते परंतु
स्वप्नातले चाँदने मालवत नव्हते
 

💬 अर्थ :

  • “तळलेल्या उन्हात चमकणं” म्हणजे कठीण परिस्थितीतही आशेचा एक किरण दिसणं.

  • “गर्द छायेत गजबजणं” म्हणजे एकटेपणातही गर्दीत हरवलेलं असणं.

  • प्रेमात विरह जाणवतो, आणि जीवनाचं मोजमापही प्रेमाच्या आधारेच केलं जातं.

  • “प्रेमाचं कोवळं रोपटं” ही आशेची झलक असली, तरी “वाळवंटाचा जुगार” – नशिबाचं संकट – तिथेच दडलेलं असतं.

  • प्रेमाची रेषा मोजता न येणं म्हणजे त्याच्या सखोलतेचं मोजमाप न होणं.

  • प्रेमात हास्य देखील फसवे ठरू शकतं, आणि शेवटी स्वप्नातला चंद्र प्रत्यक्षात कधीच समोर येत नाही.

निष्कर्ष :

                   ही कविता सांगते की प्रेम फक्त सुंदरतेची गोष्ट नाही, तर ते वेदनांचं, अपूर्णतेचं आणि नशिबाशी चाललेल्या संघर्षाचं प्रतीकही आहे. प्रत्येक हसणाऱ्या चेहऱ्यामागे काहीतरी हरवलेलं असतं, आणि प्रत्येक स्वप्नातील चंद्र प्रत्यक्षात दिसेलच, याची शाश्वती नसते.

Leave a Comment