कसले प्रेम /marathi poemप्रेमाचा दोर

कसले प्रेम 

प्रस्तावना

                  “कसले प्रेम” ही कविता जीवनातील प्रेमाच्या गुंतागुंतीचा आणि भावनिक संघर्षाचा सुंदर उलगडा करते. या कवितेत लेखकाने प्रेमाच्या नावाखाली लोकांनी निर्माण केलेले भ्रम, अज्ञान, वेदना आणि मग त्यातून जन्माला आलेले खरे प्रेम याचा तपशीलवार विचार मांडला आहे. जीवनातील असह्य प्रसंगांमध्येही प्रेम कसे जीवनाला अर्थ देते, हे या कवितेत भावपूर्ण रीतीने व्यक्त केले आहे. कवी आपल्या अनुभवातून आणि निरीक्षणातून प्रेमाचा सखोल तत्त्वज्ञान मांडतो.

 
Marathi kavita/ कसले प्रेम /marathi poem, marathi prem kavita, marathi love poems, love poems
Marathi kavita/ कसले प्रेम /marathi poem

                                                                 

कसले प्रेम

थकलो या असह्य जगण्याला
 
प्रत्येकजण मांडी सिंद्धांत प्रेमाचा
 
एकूण खुळा झालो प्रेमासाठी
 
खळखळुन वाहे गंगा बुद्धीची
 
पडलो अडखळुन निच शून्यात
 
अज्ञान न सावरी प्रेमापोटी
 
होई महाभूकंप भावनेचा
 
त्यातून जन्म होई प्रेमाचा
 
मांडला हा मी सिद्धांत
 
सुटे वारा त्यातून दुरुत्तरांचा
 
मोरियासारखा छाती काढूनी
 
सांगे मज शास्त्रास न मान्य
 
सांगे पुढे होवून गेले थोर एक
 
न विनला त्यांनी प्रेमाचा दोर
 
का म्हणुनी आले जीवन पदरी
 
न उगवे तेथे प्रेमाचे चाँदने
 
खळखळुन हसे तो समुद्र
देतो सर्वास तो प्रेमअलिंगन.
 
               गणेश साळुंखे

 

अर्थ

  • थकलो या असह्य जगण्याला — जीवनातील कठीण प्रसंगांमुळे मानसिक थकवा.

  • प्रत्येकजण मांडी सिंद्धांत प्रेमाचा — प्रेमाचे सैद्धांतिक ज्ञान आणि प्रत्यक्ष अनुभव यातील तफावत.

  • खळखळून वाहे गंगा बुद्धीची — ज्ञानाचा विशाल प्रवाह, पण प्रेम समजणे अवघड.

  • अज्ञान न सावरी प्रेमापोटी — प्रेमाच्या नावाखाली अनेकदा लोक अज्ञानाने वागतात.

  • होई महाभूकंप भावनेचा — भावना इतक्या तीव्र होतात की मनात भूकंपासारखा हादरा येतो.

  • त्यातून जन्म होई प्रेमाचा — अशा संघर्षातून खरे प्रेम जन्माला येते.

  • मांडला हा मी सिद्धांत — लेखकाने आपला प्रेमाचा दृष्टिकोन मांडला.

  • सांगे मज शास्त्रास न मान्य — प्रेमाला शास्त्राने मान्यता न दिल्याचा अनुभव.

  • न उगवे तेथे प्रेमाचे चाँदने — प्रेम फुलण्यासाठी खरी माया आवश्यक.

  • खळखळून हसे तो समुद्र, देतो सर्वास तो प्रेमअलिंगन — प्रेम हा विशाल आणि सर्वव्यापी अनुभव आहे, जो सर्वांना स्पर्श करतो.

निष्कर्ष

             ही कविता प्रेमाच्या तत्त्वज्ञानाचा आणि त्यातील भावनिक उथळीनं होणाऱ्या संघर्षांचा मनमोहक प्रतिबिंब आहे. जीवनातील अडचणींना सामोरं जाताना, प्रेमाची खरी ओळख होणे हेच या कवितेचं मुख्य संदेश आहे. कवी प्रेमाला एक अशा शक्ती म्हणून पाहतो, जी मनुष्याला खऱ्या अर्थाने जिवंत ठेवते आणि जगण्याचा अर्थ प्रदान करते. या कवितेने वाचकांना प्रेमाच्या गूढ, तरंगत्या प्रवासाला जाणून घेण्याची संधी दिली आहे.

Leave a Comment